Bever schrikt van me

Gisteravond heb ik 'gebeverd' bij de Molensteense Plas. Dat valt niet mee, want de begroeiing is enorm. Overal schieten hoge planten omhoog, de wissels zijn bijna verdwenen onder het gras en de paar takken die op het hol van de bever liggen zijn overwoekerd met kleefkruid en brandnetels. 

Rond 20.15 uur hoorde ik gerommel en geknaag in de burcht en even later zag ik lichte beroering en luchtbelletjes in het water. Daar was ie,....even liet hij zich drijven (poepje doen)....en hij dook weer onder nadat hij mij had aangekeken. Het volgende halfuur was ik hem kwijt. Daarna hoorde ik geknaag achter de planten, maar ik kon niets zien. 

Een uur lang probeerde ik hem te volgen, maar hij zwom vooral dicht onder begroeiing door en stak de plas niet rechtstreeks over. 

Omdat er op die manier van bever waarnemen weinig terecht kwam ging ik aan het uiteinde van de plas staan. Niet dichtbij de burcht of de plek waar de bever zich ophield, maar ik had er tenminste overzicht. Halverwege de plas zag ik hem de kant opgaan. Ik wachtte rustig af op de plek waar ik stond, achter een struik, vlak bij een wissel. Als hij mijn richting uit zou zwemmen zou ik een paar meter terug lopen, om hem niet te storen bij het oversteken. 

De zwanen keken vanuit het water naar de bever op de oever. Dat doen ze vaak en zo helpen ze me om de bever te lokaliseren.

Plotseling hoorde ik een geluid in het water naast me, meteen gevolgd door een bever die achter de struik tevoorschijn kwam. Ik had hem niet horen of zien aankomen en had geen camera in de aanslag. 

Het duurde even voordat ik kon filmen en hij had mij natuurlijk in de gaten, hield stil en keek naar mij, deed een paar passen en hield weer stil. Nog een pas.... weer hield hij zich in. Net toen ik dacht, nu loopt hij verder, draaide hij zich licht grommend en blazend om en snelde weer naar het water. 

Achter de struik stond hij nog even stil alvorens met een plons te verdwijnen. Slechts 2 minuten later en dertig meter verderop stak hij over. Ik zag z'n hoge rug net boven het gras uitkomen. 

 

 Eigenlijk waren we allebei geschrokken. Ik denk dat er twee bevers waren deze avond. Ik was te veel gefocust op de ene en zag daarom de andere niet aankomen.

Beversporen in Noorwegen

 

Twee dagen geleden kwamen we terug van een 12-daagse rondreis door Scandinavië. 

 

Trondheim in Noorwegen was onze verste bestemming. Daar waren we voor familiebezoek en het was tevens de startplaats van Den Styrkeprøven, een 1-etappetocht van 542 km die jaarlijks rond midzomernacht wordt verreden met Oslo als eindbestemming. 

's Nachts wordt er gewoon doorgefietst.

Mijn echtgenoot volbracht deze tocht in 23 uur. De omstandigheden waren erg zwaar door constante harde tegenwind en ook nog 200 km regen.  

In de dagen voorafgaand aan de tocht waren we in Trondheim. Daar woont een bever midden in de stad. Mijn zus zag hem vorig jaar zwemmen. 

Helaas heb ik geen bever waargenomen. Nou ja, eentje dan, maar dat was in het museum van Trondheim.

We maakten een fietstocht langs de rivier, de Nidelva, die in Trondheim uitmondt en zagen verschillende beversporen.  

Zelfs op plekken met hele sterke stroming waren burchten. 

Tijdens de rit in de volgauto zocht ik ook onderweg (als daar tijd voor was) naar beversporen. 

Tussen Dovre en Otta had de bever flink huisgehouden op een plek tussen de E6 en de spoorlijn, op een oever waar de rivier wat rustiger stroomde. 

De bevers in zuid-Noorwegen werden nooit uitgeroeid en leven daar dus nog van oudsher. In Trondheim, en andere plaatsen die noordelijker liggen, werden de bevers geherintroduceerd.

Nog zo'n succesvolle avond

Ik kon het niet laten, want het is zo leuk om te doen: Bevers kijken! 

Dus bezocht ik gisteravond nog een keer in de kano de bevers in de Oude Maas bij Stevensweert. Ze hebben zich weer van hun fraaiste kant laten zien. 

  

Er stond deze avond wel een heel klein briesje, waardoor de kano soms verwaaide en ik tijdens het filmen de koers moest corrigeren. Maar de zon scheen en het was nog volop licht toen de eerste bever zich aandiende. Ik zag luchtbelletjes boven komen bij de burchtuitgang en een minuut later stak een zwarte bever z'n kop boven water, al halverwege de overkant. Daar klom hij ver weg van mij bij de wal omhoog, z'n zwarte vacht glanzend in het zonlicht. 

Ik peddelde er heel rustig naar toe, maar hij was te ver op land om hem nog te kunnen zien. 

Maar niet getreurd, daar was de volgende al, een bruine. Die kon ik mooi filmen toen hij zich op de oever begon te krabben en wat te eten. Daarna volgde ik hem toen hij weer verder zwom en een tweede zwarte bever ontmoette. Samen gingen deze twee, ik denk twee subadulten, op de oever zitten. 

De avond ervoor moest ik met tegenlicht filmen, nu zaten ze aan de goede kant en volop in de zon. Ik was er zo'n 25 meter vandaan en dreef er later steeds dichter naar toe, tot op een meter of twaalf. 

Het duurde echt een hele poos voordat ze me in de gaten hadden en ook daarna gingen ze telkens weer rustig hun gang op de kant. Heel mooi. 

 

Na verloop van tijd heb ik deze twee achter me gelaten en toen ik terug peddelde kwam ik (waarschijnlijk) de eerste zwarte bever weer tegen. Dat leek me ook een subadult. Bij de burcht zag ik dat er net een bruine, volwassen bever z'n kop boven water stak. Die zag mij ook en hield me een poosje nauwlettend in de gaten. 

Zou het de vrouwtjesbever zijn geweest, die net nog even in de burcht was geweest om de jongen te zogen? Ik weet het niet, maar hoop het. Ik heb geen jongen gehoord vanuit de burcht, maar ze piepen natuurlijk niet de hele tijd, want er moet ook worden geslapen.

De komende weken zal het wat lastiger worden om tijd te vinden voor bevers spotten, dus daarom ben ik blij met deze succesvolle beveravond.

Mooie beveravond met Gerdien

Voor wie niet van voetbal houdt is een avondje 'beveren' een uitkomst! Vriendin Gerdien wilde wel eens mee bevers kijken. 

Gisteravond gingen we met twee opblaasbare kano's de Oude Maas bij Stevensweert op. 

Maar liefst 4 bevers zagen we. 

Voor Gerdien de eerste kennismaking met deze leuke dieren en meteen deze score, fantastisch. En ook nog zo mooi dichtbij. 

De eerste zagen we al toen we schuin tegenover de burcht van wal staken. Het was toen nog prachtig licht, niet zonnig helaas, maar mooi genoeg om de bever goed te zien. We hebben hem ruim een half uur gevolgd, dan weer zwemmend, dan weer etend. Hij trok zich weinig van ons aan.

Toen hij zelf een keer richting onze kano's zwom klapte hij met z'n staart op het water.

Een van de vier bevers was een 1-jarige en een andere bever was donker gekleurd. 

De hele avond was het prachtig stil weer, het water als een spiegel zo glad. Met ganzen, meeuwen, koekoeken en zwaluwen om ons heen. Het was echt genieten. 

Laat op de avond wachtten we nog een tijd bij de burcht in de hoop dat er jongen naar buiten zouden komen. 

 

Toen ik geritsel en geschuif tussen de takken hoorde dacht ik dat het zover was, maar het bleek een steenmarter te zijn die al snuffelend over de burcht liep. Hij keek me een paar keer nieuwsgierig aan.

Eenmaal terug in de auto dachten we pas: Oh ja, er is ook nog gevoetbald. We hoorden de uitslag op de radio en wisten toen: Wij hebben niks gemist. Integendeel, WIJ hebben genoten.

Onthoudingsverschijnselen

08.00 uur: Hoera, denk ik als ik opsta en de zon uitbundig schijnt. Vandaag kan ik weer bevers kijken! Maar het weerbericht vertelt me dat het vanavond weer koud en regenachtig is. Met de kano bevers spotten gaat dan in ieder geval niet, maar ik kan overwegen om met regenkleding aan langs de waterkant te gaan staan. Ik heb nu al een week geen bevers kunnen kijken en ik krijg onthoudingsverschijnselen.

23.50 uur: Ik heb in de stromende regen anderhalf uur op bevers staan wachten bij de Molensteense Plas in Stevensweert. Ik zag niets, maar hoorde wel wat geluidjes bij het hol. 

 Bij zulk slecht weer wordt het eerder donker. Om kwart voor tien droop ik af, wat je met zoveel neerslag ook echt letterlijk op kunt vatten. 
Vlak voordat ik het gebied verliet werd het droog. Aan het eind van de plas keek ik nog even door m'n verrekijker en ja hoor, daar kwam een bever aangezwommen. Drie seconden gezien, toen kroop hij op de kant en verdween uit het zicht. Vijf minuten later was het nog donkerder toen ik hem weer een paar rondjes zag zwemmen. 
Dus: wel een bever gezien, maar de onthoudingsverschijnselen zijn nog niet helemaal verdwenen.

Vervolg: boze boswachter

Volgens de website van het Limburgs Landschap is deze stichting eigenaar van de westzijde van de Gerelingsplas. Dus heb ik me tot hen gewend met mijn vraag over de boswachter die ik daar eerder deze week trof. 
Helaas is hun website niet up to date, zij beheren dit terrein niet. Ze zijn wel zo vriendelijk geweest om voor me uit te zoeken hoe het zit. 

Het terrein is nu van Ballast Nedam die er de komende jaren flink wat grond gaat winnen en verzetten bij een ingrijpende herinrichting van het gebied. 
De 'boswachter' die ik er trof is een jager die volgens eigen zeggen door Ballast Nedam is aangesteld als toezichthouder en daar z'n jachtveld heeft. Hij schijnt ook bij de Groene Brigade (van overheidswege) niet in positieve zin bekend te staan. 

Er is de laatste jaren veel discussie geweest over het gebied, onder andere of het al dan niet moet worden opengehouden voor recreatie. Dat blijft in de toekomst beperkt mogelijk.

Pas op voor boze boswachters!

 

Gisteravond heb ik vanuit de kano bevers gekeken bij de Gerelingsplas bij Linne. Ik zag drie bevers, een donkere en twee bruine. Vanuit de burcht hoorde ik jonge bevers. 

Maar dit keer gaat m'n verhaal over iets anders. Ik werd opgesloten in het natuurgebied door middel van een paal in het wegdek bij de sluis. Je kunt dan geen kant meer op en je bent volgens mij genoodzaakt in je auto te overnachten of lopend te vertrekken en je auto achter te laten. 

Dat ging als volgt: Tussen 21.55 en 22.00 uur was ik nog in m'n kano toen een boswachter me vanaf de kant toeriep dat je er na zonsondergang niet meer mag zijn. 

Het was nog volop licht, dus ik had dat niet verwacht. Ik had natuurlijk wel gezien dat de paal de weg afsluit na zonsondergang, maar meende dat ik nog alle tijd had. Ik dacht altijd dat dat 'donker' betekende. Niet dus. Ik zei tegen de boswachter dat ik niet in de gaten had dat het al na zonsondergang was, het was op dat moment nog maar net aan het schemeren. 

Ik beloofde hem meteen te zullen vertrekken, peddelde direct terug naar de instapplaats, heb de kano op de wal getrokken en leeg laten lopen, spullen opgeruimd en ben weggereden. In m'n achteruitkijkspiegel zag ik de auto van de boswachter verschijnen. 

Toen ik een kleine kilometer verderop bij de sluis aankwam reed de boswachter net over de brug. Ik moest rustig rijden, anders zou ik konijntjes plat walsen. Hij had kennelijk een sluiproute genomen met z'n grote fourwheeldrive, die weg kon ik niet nemen.

 

Toen ik op dat punt aankwam begon er een licht te knipperen: "Pas op, obstakel in het wegdek". Daar stond ik dan, terwijl de achterlichten van de boswachtersauto in de verte de hoek omgingen. Het was toen 22.06 uur.

Ik was woest, ik had m'n goede wil getoond door meteen te vertrekken en hij liet me achter in het natuurgebied. Ik heb sterk de indruk dat hij dat moedwillig deed. Hij had ook even bij de paal kunnen blijven wachten om mij er door te laten. 

Ik verniel niets in de natuur, verstoor niet, laat geen rotzooi achter en als er iets te melden valt geef ik dat altijd netjes door aan de natuurbeheerders. Maar nu ben ik boos!

Wie nu denkt dat ik de hele nacht in m'n auto heb moeten zitten heeft het gelukkig mis. Mijn vervoermiddel heeft geringe afmetingen. Met een paar centimeter speling kon ik tussen de paal en het hek doorrijden, maar dat kon de boswachter niet weten.  

Thuis heb ik in de krant gekeken hoe laat de zon onderging: 21.53 uur. Ik ga dit melden bij de betreffende natuurbeheerder om te vragen of dit het gewenste beleid is.

Een week lang genieten van bevers

Vanaf het Pinksterweekend heb ik een week lang kunnen genieten van bevers, bevers en nog eens bevers.

Via het Julianakanaal voeren we naar de jachthaven Pietersplas bij Maastricht. Zelfs in het kanaal zag ik de nodige beversporen. 

In de buurt van de Beatrixhaven waren dat er zoveel dat ik vermoed dat zich daar een bever gevestigd heeft. Vanaf een varende boot is de exacte plek natuurlijk niet te vinden.

 

Dat lukt wel vanuit de kano en dat heb ik dan ook heel veel gedaan.   

Avond na avond en ook vaak 'morgens vroeg al weer. 

 

Ik zag kussende bevers, een zogende vrouwtjesbever (te zien aan de gezwollen tepels), twee keer zag ik een bever een lange, dunne boom omknagen. De bever verscholen tussen het groen, maar ik hoorde de knaaggeluiden en zag de top van de boom schudden, totdat deze viel en met veel  geweld richting water werd gesleurd. Heel leuk! 

Op een avond laat, 't werd al erg donker, zag ik bij de Pietersplas wel vier bevers tegelijk, spelen en eten.  

Er was een 1-jarige bever die vanaf de burcht onder water overstak en aan de overkant van de inham, waar ik met m'n kano lag, probeerde boven te komen. Tot vier keer toe stootte hij met z'n kop onder me, ik voelde kort na elkaar iedere keer een zachte druk. Toen schoof hij z'n kop langs de zijkant van m'n kano omhoog, keek me aan en was meteen weer vertrokken. Helaas gaat zoiets te snel om het op foto of film vast te leggen. Het is gebeurd voor je er erg in hebt. Een mooie ervaring!   

Ook lagen we bij Thorn en in de Oude Maas. 

 

En wat nog nooit eerder gebeurde, al varend op de Maas zagen we een bever aan de kant zitten eten.

Meestal zie ik de bevers alleen vanuit de kano af vanaf de oever. 

Op donderdagavond 31 mei regende het ontzettend. Toch kon ik die avond vanaf de boot, lekker droog onder de bootkap, bevers spotten. Ik zag er twee, zwemmend in de regen. Ooit las ik eens dat bevers niet van regen houden en wachten tot het droog is. Klopt dus niet, ze gaan gewoon fourageren. 

De volgende morgen was het mooi weer en kanode ik op de Oude Maas. Weer een bever op de kant, minutenlang had ik hem in beeld. Wat was het weer een prachtige natuurbeleving. 

Ik krijg maar geen genoeg van de bevers, ze zijn altijd weer verrassend en je weet nooit van te voren welk mooi schouwspel je krijgt voorgeschoteld. 

 

Nog even en dan komen ook de jonge bevertjes hun burchten uit.